دریاب مرا دریا
ای بر سر بالینم افسانه سرا دریا
افسانه عمری تو باری به سر آ دریا
ای اشک شباهنگت آیینه صد اندوه
ای ناله شبگیرت آهنگ عزا دریا
با کوکبه خورشید در پای تو می میرم
بردار به بالینم دستی به دعا دریا
امواج تو نعشم را افکنده در این ساحل
دریاب مرا دریا دریاب مرا دریا
زان گمشدگان آخر با من سخنی سر کن
تا همچو شفق بارم خون از مژه ها دریا
چون من همه آشوبی در فتنه این طوفان
ای هستی ما یکسر آشوب و بلا دریا
با زمزمه باران در پیش تو می گریم
چونچنگ هزار آوا پرشور و نوا دریا
تنهائی و تاریکی آغاز کدورت هاست
خوش وقت سحر خیزان وان صبح و صفا دریا
بردار وببر دریا این پیکر بی جان را
در سینه گردابی بسیار وبیا دریا!
تو مادر بی خوابی من کودک بی آرام
لالایی خود سر کن از بهر خدا دریا
دور از خس و خارم کن موجی زن و پاکم کن
وین قصه مگو با کس کی بود او کجا...؟دریا!
+ نوشته شده در پنجشنبه ۱۱ مرداد ۱۳۸۶ ساعت 8:41 توسط NiNi
|
منم بهت میگم رفیق زیر این گنبد کبود اگه فقط یکی بود ....یکی دیگه نبود این قصه پیش نمی رفت.این آدما جوونه نمی زدند گل نمی کردند و میوه نمی دادند .هر دردی کنار یه دوست مهربون شیرینه وتحملش آسونتره.غم آدم غم تنهاییه !بی همدلی بی همزبونی !خودت رو قابل بدون تا بهت پیشکش کنند .تا وقتی تو کار دودی و دم تا وقتی به بیکاری میگی دمت گرم!تا وقتی قیافه ات این جوری رفته تو هم فکر نکن گشایشی از راه می رسه!گشایش واسه اونایی ست که تو راه میگند یا علی و آستین بالا می زنند.تا وقتی که هر روز کارت بشه گله و شکایت از زمونه تا وقتیکه بی تحرک مثل یه مترسک وسط مزرعه زندگی ات وایسی حتی یه گنجشک هم رو شونه هات نمی شینه !این ختم بازیه.برو به سمت شاد زیستن و رها شدن شادی یه انتخابه یه مدال نیست که کسی اونو تخت رو سینه اش سنجاق کنه .غم یه توهمه .بهت می گم چیزی به نام غم وجود نداره .زندگی سراسر سرور و شادیه.
